Fort Nurialla
Sneeuwmaan 1003 in de Tijdrekening van Salham: Het rijk Salham is hopeloos verdeeld in drie kampen, die alle strijden om de macht. De koning, koningin en hertog proberen ieder een meerderheid aan graven aan hun zijde te krijgen.
Van de chaos in het land maken de buurlanden Krewin, Kárpakan en Kortánh gretig gebruik om de oorlog weer nieuw leven in te blazen. Ook de orcs roeren zich weer volop. Zal het land, met een leger en vloot waarvan de loyaliteit ook verdeeld is, die aanvallen weten af te slaan of zal wederom de hulp van de verguisde avonturiers en piraten nodig zijn?
Uit het boek..
De drie mannen zaten met een ernstig gezicht om tafel. Ze waren bijeengekomen in de kamer van Fóhoron in De Luis aan de Ketting. Met zijn rug naar de deur zat Beren tegenover de piratenleider en links van hem zat de grote Carthach. De voorgaande leider was naar hen toe gekomen met ernstige berichten.
“We zijn een van de laatsten in ons broederschap die de jaren voor 1000 nog actief hebben meegemaakt,” had hij gezegd. “Daarna kwam er rust. De meesten van ons hebben gebruik gemaakt van de amnestie en zijn een nieuw leven begonnen en het zag ernaar uit dat de pais en vree in het land was weergekeerd.
Maar zoals de zaken er nu uitzien, lijkt het erop dat de situatie van toen weer terugkeert. Het hele land is opnieuw hopeloos verdeeld in meerdere kampen, die alle strijden om de meeste macht en invloed. De graven van Blayasna, Maredale, Hasuwold en Zaradh staan trouw aan ’s konings zijde.
Maar naar ik heb gehoord laat de koningin zich niet zo eenvoudig opzijzetten. Ze kan rekenen op de steun van de graaf van Zîmidon en het geslacht Smalkhor. Dan is er nog de hertog, aan wie de meeste andere edelen trouw zijn, al blijven sommigen nog krampachtig neutraal.
Het leger onder generaal Brogho Mirbarras staat aan de kant van de hertog, de vloot voorzichtig aan die van koningin Nainen. Ik zie het ervan komen dat er weer een machtsstrijd uitbreekt en het is niet onmogelijk dat we daar weer tussen komen te zitten.”
Zo had hij gesproken en de moeilijke jaren van toen gedachtig, waren hun gedachten nu somber gestemd.
“We zijn altijd min of meer aan de kant van de hertog geweest,” zei Beren. “Je zou zeggen dat dit geen slechte keuze ook nu zou zijn, maar iets in jouw stem zegt me dat jij daar anders over denkt.”
