Alternatieve Geschiedenis

Geschiedenis is iets wat vaststaat. Het is al gebeurd en daar kan niets meer aan veranderd worden. Soms weten we niet hoe iets precies gegaan is, maar dat wil niet zeggen dat het niet was.

Maar velen van ons zullen wel eens gedacht hebben: wat als die ene cruciale gebeurtenis in de geschiedenis niet gebeurd was of anders was afgelopen, hoe zou de toekomst er dan uitgezien hebben?

Wat als de Slag bij Gettysburg door het zuiden gewonnen was? Wat als Hitler WW2 had gewonnen? Wat als het Romeinse Rijk niet gevallen was? Wat als de stoommachine niet ontdekt was? Wat als in de Middeleeuwen de pest niet uitgebroken was? De voorbeelden zijn legio.

Er zijn vele literaire voorbeelden te vinden van auteurs die zich dit afgevraagd hebben en hun overpeinzingen in boekvorm gegoten hebben. Dit genre noemen we Alternatieve Geschiedenis.

Een tijd terug heb ik puur voor mijn eigen plezier Broch nam Broc geschreven, waarin een broer en zuster uit het heden tegen hun zin geteleporteerd worden naar het Schotland van rond 1700. Hun aanwezigheid verandert het verleden en Schotland wordt in het begin van de 18e eeuw onafhankelijk van Engeland en de desastreuze Slag bij Culloden zal nooit plaatsvinden.

Uit redenen in een eerder blog beschreven heb ik het nooit uitgegeven, maar het heeft me veel plezier gegeven het te schrijven.

Maar hoe zou de geschiedenis er daarna uitgezien hebben? Zou de Schotse onafhankelijkheid en het voortbestaan van hun cultuur van vóór Culloden veel impact gehad hebben op het verdere verloop van de geschiedenis. Vindt het ‘butterfly effect’, waarin zelfs de miniemste verandering steeds grotere gevolgen heeft, altijd plaats of kun je ongestraft dingen veranderen zonder dat het de grote lijnen van de toekomst wijzigt?

En vooral: zou de blijvende aanwezigheid van mensen uit de toekomst, met hun (voor)kennis en ideeën, niet nog meer wijzigingen aanbrengen?

Het schrijven van een boek over alternatieve geschiedenis opent vele mogelijkheden die voor het schrijven van een historische roman onmogelijk zijn. Je hoeft je immers niet geheel te houden aan wat er vaststaat. Je kunt vrijelijk veranderen en interpreteren. Je hoeft niet eindeloos te rechercheren en dan tot de ontdekking te komen dat hoe bepaalde dingen waren, jouw plot in de weg zit.

En dus ging ik schrijven. Het vervolg heb ik Fuil na Fil genoemd, net als de eerdere titel twee vergelijkbare Schotse woorden die totaal wat anders betekenen, maar een eendere klank hebben. Ook dit keer heb ik voor mijn plezier en eigen boekenkast geschreven, niet om het uit te geven. Dat biedt dan nog meer vrijheden, die je anders niet hebt.

Het plot is simpel: het is 1705, Schotland is een republiek, maar koningin Anna van Engeland komt op haar beloften terug en begint alsnog een oorlog om Schotland in te lijven. Onze geteleporteerde broer en zuster helpen hun nieuwe vaderland met kennis uit de toekomst en ineens is Schotland niet meer zo kansloos als het leek.

Het heeft me veel vreugde verschaft het te schrijven. Ik kon heerlijk dagdromen over hoe deze alternatieve geschiedenis eruit zou zien. Het bleef leuk om de botsingen tussen cultuur en opvattingen tussen mensen uit het verleden en heden uit te werken. Bij alles wat ik zelf deed, begon ik me af te vragen: wat zou iemand van vroeger daarvan gevonden hebben?

Ik vond dat ik nog een cadeautje tegoed had en dus laat ik het mooi drukken en inbinden. Gewoon omdat het kan.

Het was heerlijk eens vrij te kunnen schrijven over het verleden en toch niet 100% vast te zitten in het keurslijf van de geschiedenis.

En het heeft me het laatste zetje gegeven een heel oude wens na te jagen: ik ga me inschrijven voor een cursus Gàidhlig, de Keltische taal van Schotland.