Blufpoker

Laat ik beginnen met een nieuwtje, want daar is deze blog immers ook voor. Het laatste deel in de serie over Damien Kingston in de Burgeroorlog is inmiddels aangekocht door de bibliotheek, zodat de hele serie nu te leen is.

Nu we deze formaliteit achter de rug hebben, is het tijd voor de eigenlijke blog.

Ik ben in mijn eigen val gelopen… Neem nooit iets voor vanzelfsprekend aan. Nooit. Check alles. Altijd. Twee keer.

Ik was aan het schrijven. Het hoofdstuk speelde zich af rond 1875 in het Wilde Westen. Er kwamen saloons en cowboys in voor. En tja, op een gegeven moment werd er een kaartje gelegd.

Nu wist ik wel dat ze pokerden. Dat hoefde ik niet te checken. Ja, er waren ook andere spelletjes, maar poker is historisch verantwoord.

Maar ik weet alleen niets van poker. Stom spel. En als je een beetje een realistisch spelletje met een logische manier van winnen of verliezen wilt beschrijven, zul je toch de spelregels moeten kennen. Gelukkig hebben we daar het internet voor en spelregels zijn gemakkelijk te vinden.

Dus zette ik me aan de vervelende taak de regels een beetje onder de knie te krijgen en de terminologie, de manieren van valsspelen te begrijpen, en schreef toen het hoofdstuk.

En toen viel ik in mijn eigen val. Ik ging ervan uit dat men toen hetzelfde pokerspelletje speelde als nu! Het was puur bij toeval, omdat ik nog één detail wilde uitzoeken, dat ik erachter kwam dat dit dus niet het geval was.

Potverdorie! Nu kon ik de hele boel herschrijven. Want wat stond er op de website? “In het Oude Westen werd nog geen draw poker gespeeld, maar alleen stud poker.” En dat is dus heel wat anders! Bij ‘draw’ krijg je vijf kaarten dicht, zet je in, wissel je zoveel als je nodig vindt en daarna begint het bieden. Beetje kort door de bocht, maar daar komt het wel op neer. Maar bij stud is maar één kaart gesloten en ligt de rest open op tafel!

Maar potjandrie! In al die cowboyfilms zie je toch echt altijd cowboys zitten met een hand met vijf gesloten kaarten! Tja, het Hollywood-effect! Geloof nooit een Hollywood-film. Neem het nooit klakkeloos voor waar aan! Negen van de tien keer klopt er namelijk geen hout van.

En het werd nog erger. In het Oude Westen werd er met een pak van twintig kaarten gespeeld, dus alle kaarten werden uitgedeeld. Van het hele pak kaarten in het spel wist je dus maar van drie kaarten niet welke dat waren.

Tja, dat verandert het spel natuurlijk aanmerkelijk. Niet alleen zijn de combinaties anders (er is bijvoorbeeld geen verschil tussen een flush en een royal flush), maar ook is valsspelen praktisch onmogelijk en is bluffen ook veel lastiger. En juist dat valsspelen was cruciaal in mijn verhaal.

En ik had net uren aan tutorials op YouTube bekeken hoe vals delen en schudden in zijn werk gaat, zodat ik dat goed beschrijven kon!

Grr… Al dat werk voor niets! Een hele zondagmiddag verprutst aan iets wat ik niet eens interessant vind. Ik moest alles overdoen! Ik was in mijn eigen val gevallen. Ik had moeten weten dat ik het eerst had moeten checken.

Of toch niet?

Je moet namelijk internetbronnen ook niet klakkeloos voor waar aannemen. Jawel, de site had gelijk over het Oude Westen en stud. Maar de periode ‘Oude Westen’ duurde langer dan alleen het ‘Wilde Westen’.

Met wat geluk stuitte ik op een site die wat uitvoeriger was. In het begin was er alleen stud poker met twintig kaarten. Dus dat stukje informatie klopte wel. Maar tijdens de California goudkoorts van 1849 verspreidde het spel zich van New Orleans naar San Francisco en werd voor het eerst een kaartspel van 52 kaarten gebruikt. Bovendien werd draw poker geïntroduceerd. Kijk, dat veranderde de zaak al! Ik begon opgetogen te raken.

Toen las ik dat de combinatie ‘straight’ na de Burgeroorlog toegevoegd werd, dus voor het jaar waarin mijn verhaal zich afspeelt. Verwarrend was dan wel weer dat diezelfde site ook schreef dat toen stud geïntroduceerd werd… Internet is soms een zegen, maar soms word je er ook niet goed wijs uit.

Het werd nog lastiger, want rond 1875 werd de wild card voor het eerst gebruikt.

Tja, het leek erop dat ik toch niet alles hoefde te herschrijven. Maar ik wilde het nu zeker weten. Wat speelden cowboys in Dodge City en revolverhelden in Tombstone nu wel en niet? Ik wilde het nu in één keer goed doen.

Het komt erop neer dat het meest gespeelde spel ten westen van de Mississippi ‘jackpots’ was, een ouderwetse term voor wat we nu Five-Card Draw zouden noemen. Wel met een paar kleine veranderingen, maar welke dat waren, heb ik dan weer niet kunnen vinden.

Eén hoofdstuk, zes uur studie en zoeken op internet… Er gaat heel wat tijd in een boek zitten. En het pad is bezaaid met vallen.

Maar je leert er wel van alles van. Ik weet nu de regels van poker nu en toen. Niet dat ik er veel aan heb, want ik zal het nooit spelen. Stom spel…