Chesapeake Reel - Peccaticide

Even bleef zijn hand rusten op de brief. Toen bedacht hij zich en griste het epistel van het bijzettafeltje en stak het in zijn jaszak. Daarop keek hij nog een keer de hal van zijn ouderlijk huis rond en haalde diep adem. Hij had zijn besluit genomen en zou er niet op terugkeren.

De jongeman die het grote landhuis nu voorgoed achter zich liet, was pas zeventien, maar dat zou hem niet weerhouden de familiebanden voorgoed door te snijden en het rijke leventje op de plantage ver achter zich te laten. Hij wist dat als hij nog langer in deze gifpoel zou vertoeven, hij net zo vals en slecht zou worden als zijn veel oudere halfbroer Anthony, die de scepter over het landgoed en de familie zwaaide.

Toch was het gemoed van Damien Kingston bezwaard. Hij zou geen traan laten om de plantage. Hij zou blij zijn verlost te zijn van Anthony en van Grammont, een andere halfbroer, die Damiens moeder had gehuwd. Hij zou waarschijnlijk zelfs een zekere opluchting voelen weg te zijn van zijn moeder, de Marie Antoinette van Williamsburg. Hij was de intriges binnen zijn familie beu en kon niet langer tegen de hypocriete bochten waarin de familie zich wrong om de schijn van valse adel op te houden.

Maar hij zou Virginia missen met haar lome rivieren en lommerrijke wouden. En er waren enkele familieleden die hem wel na aan het hart gingen. Hen zou hij ook nooit meer zien en het voelde als verraad hen nu te verlaten.

Maar hij kon niet anders. Hij kon hier niet langer blijven. Hij had van niemand méér gehouden dan van zijn twee jaar oudere broer Morgan. Maar Morgan was dood, vermoord, onder mysterieuze omstandigheden. En nu, zes maanden later, was hij de moordenaar op het spoor.