De Vloek van San Roque
1672: Rochette probeert zich aan te passen aan het leven aan wal onder een piraatvijandige gouverneur en zich te schikken in haar rol van huisvrouw, echtgenote en moeder. Ze raakt diep in de problemen wanneer ze ongewild verzeild raakt in de King Philip’s Oorlog tussen de Indianen en de Engelsen, en Bacons opstand tussen de kolonisten en de regering.
Haar leven loopt ernstig gevaar als ze gearresteerd wordt en dit keer hoeft ze van de piraten geen hulp te verwachten. Door pech achtervolgd, monstert ze uiteindelijk nog één keer aan. Maar wederom lijkt het geluk haar verlaten te hebben, haar en de andere piraten…
Uit het boek..
“We roeien de piraten met wortel en al uit, Hender…” In het schimmige kaarslicht zette Gouverneur Lynch een zwierige handtekening onder het laatste document. Hij keek zijn vriend kolonel Hender Molesworth aan. “Ik wil de zeeën zuiveren van dat schuim.”
Molesworth, de voorzitter van de raad van Jamaica, leunde wat gemakkelijker achterover in zijn stoel. “Je hebt al bereikt dat ze hier niet meer als koningen rondlopen. Port Royal is al gezuiverd.”
“Vind je?” beet de gouverneur hem toe, terwijl hij fel al een roofdier naar voren kwam in zijn stoel. Het kaarslicht gaf zijn gelaat sinistere schaduwen en Molesworth week onwillekeurig iets achteruit. “Vind je dat werkelijk, Hender? Denk je niet dat we ons van nog één gezwel moeten ontdoen?”
“Je… doelt op Rochette?” vroeg de kolonel verbaasd. Hij zag de vrouw niet als een bedreiging. “Die is vleugellam nu ze een kind heeft.”
“Doe niet zo naïef.” Lynch trok zijn mondhoeken verbitterd naar beneden. “Zolang Rochette hier nog is, komen we nooit van de piraten af. Nooit!” Hij sloeg met zijn vuist op tafel, zodat de kaars omviel en doofde. Ze zaten nu in de schemering van de kaarsen die verder weg in de kamer brandden, alsof er een doodssluier over de twee mannen gegooid was.
“Wat wil je doen, Thomas? Haar verbannen?”
“Als dat zou kunnen…” De gouverneur zuchtte. Langzaam kalmeerde hij iets. “Maar ik denk dat ik daar meer kwaad dan goed mee doe. Het zou beter zijn als ik haar ervan kon overtuigen dat ze beter uit zichzelf kan vertrekken.”
Molesworth glimlachte minzaam. “Je wilt haar onder druk zetten?”
“Nee. Ook dat zou weleens problemen kunnen geven. Maar ik ga haar het leven hier onmogelijk maken, zonder dat de beschuldigende vinger meteen naar mij gewezen kan worden. Ik ga haar het leven zo zuur maken, dat ze uit zichzelf zal vertrekken.”
