Het Proces tegen Serilda
Sneeuwmaan 1004 in de Tijdrekening van Salham: De oorlog met Krewin in het westen is gewonnen, maar nu breekt er een nog bitterder oorlog in het noorden met Kortánh uit. Serilda vecht trouw in het leger, tot ze verraden, valselijk beschuldigd en veroordeeld wordt.
Maar haar vrienden zitten niet stil. Als ze echter aan de kerkers lijkt te ontsnappen, komt ze van de regen in de drup. Als de gevangenis van Kínniver al een hel geweest was, dan leek het nu een hemel bij wat haar nu te wachten staat. Hoe kan ze aan haar lot ontsnappen?
Uit het boek..
“En?” De stem van de vrouw was gespannen.
“Zo duidelijk als een brandmerk op een wang.” De man had bitter geantwoord.
Tot haar verbazing kwamen er tranen boven. “Ik wist het! Mijn god, ik wou dat het niet waar was.” Fayata mocht vader Garadh. Maar sinds die avond dat ze hem in het duister met die vreemde had zien praten, had ze getwijfeld. Toen had haar broer Hundo haar verteld dat er een spion moest zijn, een die alles wist.
Vader Garadh wist alles. Hij was altijd overal bij. Hij had overal toegang. Mensen vertrouwden priesters van alles toe. Ze had het niet kunnen geloven, maar toen was het beleg gekomen. Vlak voordat Eadthegn het hof binnengedrongen was, had zij zich met andere vrouwen teruggetrokken op het bovenhof, maar vader Garadh was achtergebleven. Hij was achtergebleven, was niet op het bovenhof geweest, maar hij was ook niet bij de vluchtelingen geweest die naar Hundo gerend waren. Hij moest de poort geopend hebben! Maar ze had zekerheid willen hebben.
Haar broer had haar verteld dat er aan de overkant van het ravijn grotten waren, een paar bij elkaar, groot genoeg zodat iemand zich erin aan blikken kon onttrekken en hij was er op haar verzoek heen gegaan om te kijken of je van daaruit eventuele tekens of lichtseinen bij het raam van vader Garadhs kamer kon zien. En nu vertelde hij haar dat dit zo was.
“Toch zit me iets niet lekker, zus. Je vergeet iets.”
“Wat?”
“Hij was ook door Eadthegn gevangen. Hij kon toen niets doorgeven.”
“Misschien was dat afgesproken. Misschien lieten ze ons beiden expres ontsnappen om jou op ons spoor te zetten, terwijl hij geloofwaardig genoeg zou zijn om in de achtervolging betrokken te worden, zodat hij alles door zou brieven?”
“Maar zo’n vernedering…” Hij dacht aan wat de mannen met de priester van plan waren geweest, toen ze hem gevangengenomen hadden.
