Southern Square - Virginiana
1866: Na de oorlog kan Damien Kingston zijn draai niet meer vinden in Virginia. Berooid en verguisd, zonder kans op amnestie, trekt hij met zijn gezin en enkele vrienden naar het Wilde Westen om daar een nieuw bestaan op te bouwen.
Maar het verleden lijkt hem steeds weer in te halen en hij zal al zijn demonen één voor één moeten overwinnen voor hij eindelijk rust kan vinden.
Uit het boek..
De oorlog was voorbij, maar niet voor iedereen. Quentin hoefde alleen maar naar Savannah te kijken om te weten dat het bij velen nog helder voortduurde. En bij hem ook. Hij kon zich er niet van los maken, hoe hij ook zijn best deed.
Damien leek zijn oude draai weer gevonden te hebben. Hij had de oorlog achter zich gelaten en was niet van plan tijd of energie te verspillen aan wraak. Maar wraak was voor Quentin een wezenlijk onderdeel van zijn trots, zijn verwerkingsproces en zijn hele wezen. En toen het hem duidelijk was geworden dat Damien al zijn aandacht op de ranch zou richten en zou proberen het verleden te laten rusten, had Quentin besloten het heft in eigen hand te nemen.
Achttien mannen hadden de Peninsula onveilig gemaakt. Quentin wist dat Damien de namen van de mannen wist. Want degenen die ze in handen gekregen hadden, waren niet eenvoudig of snel gestorven. En voor ze hun laatste adem hadden uitgeblazen, hadden ze bekend.
De daders waren dood, stuk voor stuk, en ze waren ongelukkig aan hun einde gekomen, maar dat was voor Quentin niet genoeg. Savannah had levenslang en hij moest dat zijn leven lang aanzien. Waarom dan zouden de verwanten van dit schorem de nagedachtenis van hun zonen en broers mogen koesteren, hen herdenken als gesneuvelde helden, hun foto op het dressoir hebben staan en tegen bezoek trots melden dat hun zonen dapper gestreden hadden?
Hij haatte het noorden. Die zelfingenomen kwasten, die telkens als hij er één ontmoette, hem onder de neus moest wrijven dat het zuiden verloren had. Die arrogante misbaksels, die hun heldenverhalen over de daken uitschreeuwden en pensioen opstreken. Die schofterige onderkruipsels, die deden alsof de geconfedereerden het grootste schuim van de aarde waren, terwijl zij als pauwen met hun onderscheidingen pronkten.
