Virginia Quadrille - De Cherokee Witch
1862 De oorlog woedt voort, erger dan tevoren. De slagen worden steeds bitterder, met als gruwelijk dieptepunt de Slag bij Gettysburg. Bovendien heeft kolonel Damien Kingston moeite zijn eenheid bijeen te houden, als steeds meer berichten de manschappen bereiken over wreedheden die het noorden begaat tegen de achtergebleven vrouwen en kinderen.
Ondertussen laat zijn kwelgeest Lafayette geen mogelijkheid onbenut om ten val te brengen. Alles zou Damien geven als hij niet meer hoefde te vechten, maar als zijn wens verhoord lijkt te worden door een dreigende krijgsgevangenschap, zou hij zijn rechterarm geven om aan die schande en lijdensweg te ontkomen.
Uit het boek..
Kolonel Damien Kingston was niet meer zo gedeprimeerd geweest sinds ze in de stromende regen Williamsburg opgegeven hadden en hij zijn vrouw en dochtertje in handen van de vijand achter had moeten laten. De soldaten waren terneergeslagen.
De veldslag bij Sharpsburg aan de Antietam dreunde nog luid na. En niet alleen omdat hij zo zwaarbevochten was geweest; de veteranen van het Tidewater Regiment waren al eerder bebloed. Maar het was de eerste grote veldslag hier aan het oostelijk front die ze verloren hadden. Keer op keer hadden ze tegenover een overmacht gestaan en keer op keer hadden ze gewonnen: Manassas, de Seven Days’ Battle, Cedar Mountain en weer Manassas. Dat had hun trots gevoed. Maar nu was die geknakt. Generaal Lee had er al net zo terneergeslagen uitgezien als Damien zich gevoeld had. De witharige, vriendelijke generaal had weinig tijd gehad voor zijn excentrieke kolonel, die hij zo’n warm hart toedroeg. Behalve de generaal zelf had Damien er een oude bekende getroffen. De gewiekste spion uit Bretagne met de adellijke, onuitsprekelijke naam Tanguy Braouézed le Floc’h, had ontspannen onderuit gezakt op een klapstoeltje gezeten, genoeglijk een sigaar rokend alsof er geen oorlog om hem heen woedde.
Damien wist dat Tanguy voor zijn zwager Bernard Warwick werkte en dat Bernard op zeer goede voet stond met generaal Lee, maar wat Tanguy precies deed, was hem onbekend. De spion kwam en ging zoals het hem goeddocht. En dit keer had hij van zijn omzwervingen wel heel bizar nieuws meegebracht.
“Wat vind je van ballonnen, mijn waarde kolonel?” was Lee met de deur in huis gevallen.
